تأثیر تنفس ریتمیک بر شدت درد ناشی از وارد نمودن سوزن های عروقی در بیماران تحت همودیالیز

زمینه و هدف: بیماران تحت درمان با همودیالیز در معرض استرس و درد ناشی از حدود 300 بار سوراخ شدن فیستول شریانی- وریدی خود در سال هستند. راحتی بیمار با این روش به منظور انطباق طولانی مدت با درمان و تا زمان انجام یک پیوند کلیه موفق حایز اهمیت است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تنفس ریتمیک بر شدت درد ناشی از وارد نمودن سوزن­های عروقی در بیماران تحت همودیالیز انجام یافته است .   روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی یک گروهی، 35 بیمار همودیالیزی بیمارستان بعثت همدان (در سال 1391) که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به روش آسان انتخاب شدند و شدت درد ناشی از وارد نمودن سوزن های عروقی همودیالیز طی 6 جلسه با و بدون تنفس ریتمیک اندازه­گیری شد. ابزار گردآوری داده­ها معیار سنجش دیداری درد بود. برای تعیین اختلاف بین میانگین شدت درد در دو روش بالا از آزمون آماری t زوجی استفاده شد .   یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که میانگین شدت درد در روش معمول 15/1 ± 45/5 و در روش تنفس ریتمیک 92/0 ± 19/2 بود. نتایج آزمون t زوجی نشان داد که بین میانگین شدت درد در روش معمول و تنفس ریتمیک تفاوت آماری معناداری وجود داشته است (001/0 p< ).   نتیجه گیری: تنفس ریتمیک یک روش مؤثر تسکین درد ناشی از وارد نمودن سوزن­های عروقی همودیالیز می­باشد. بنابراین می­توان استفاده از این شیوه راحت و بدون هزینه را قبل از وارد نمودن سوزن­های عروقی همودیالیز جهت کاهش درد بیماران پیشنهاد نمود .